-
Bütiga de frér
Bütiga de frér
Bütiga èrta che dà sö la piassa,
bütiga ègia födrada d’ calösen,
l’è ü riciàm per töcc chi che passa
a sènt a picà ‘l martèl sö l’incösen;
la té sö de sècoi la tór che gh’è sura,
la dèrv i sò ante che l’è amò bunura.
Martèi sà e là, ongète e scarpèi,
tenàie de föch, pò dime e arnés,
gh’è furme a spiràl e tace modèi,
che ‘l frér a l’ conòss, a l’ dovra e capéss;
gh’è i préde di banch dal tép ismaiade
con sura chi smòrse a piómb incastrade.
Ol föch a l’è ‘mpéss, ol carbù l’è ‘mbrasàt,
la fiama la scónd ol fósch de la stansa;
ol frér a le prónt zà töt isbrassàt
intàt che l’ sè scólda ol fèr… e la pansa;
la grigna la fiama insèm col carbù
e ‘l fèr, póch a póch, l’ vé róss pò a’ lü,
l’ vé bianch e mülzì…l’ deènta bötér.
Al pica chèl òm con grassia, con fórsa,
i scorie i và ‘n giro… i ‘ncarna ‘l mestér,
soi brass e soi mà i fenéss la sò córsa;
pónte o balète, réss a parpai
i deènta muntù … domà mè perài.
A fórsa de daga chi fèr i è furmacc,
ferade, bernàss, cancèi e rampì …
buìcc o saldàcc, ‘nciodàcc o ligàcc …
i resta de gód, de ardà, de capì;
laurà de fadiga costansa e pensér,
a fàl co la òia l’ deènta ü piassér.
A l’ mör e l’ fà sènder urmài chèl carbù
a l’ sèra bütiga, l’è stràch pò a ‘l frér,
ma dét a chi öcc a s’ved la passiù
insèma al piassér d’ ì facc ol doér;
in mès al sò mónd e a chèla armonia,
a l’ canta piö ontéra la sò poesia.
poesia di Piero Frér dal libro “Piero Frér poesie”
Finito di stampare in Bergamo nel mese di giugno 2003
presso la tipolitografia Bergamo Alta.
Copyright © 2003
FAMIGLIA SCURI
Tag: PIERO SCURI FABBRO
